Waarom is mijn kinderwens zo enorm aanwezig, wat maakt het dat het verlangen zo enorm is.. . En wat als ik nou geen moeder wordt en Arjan geen vader wordt, wat dan... Deze vraag stelde iemand uit de kerk aan mij, ergens best een lastige vraag. Ik kon hem ook niet droog beantwoorden, met tranen in mijn ogen legde ik aan haar uit dat het verlangen zo groot is dat we daar nog niet bij hebben stil gestaan. Maar moet ik daar nu al zo bij stil staan, en hoezo moet dat nu al. Ik ben toch nog jong, of zijn we al te oud om ouders te worden.. Mogen we niet meer verlangen naar ons gezin, mogen we niet meer dromen hoe ik als moeder zal zijn en hoe Arjan de 2de naam papa zal mogen dragen? Ja allemaal vragen roept deze vraag op, ik vond het ook een verdrietige en stomme vraag. Want ergens in mij riep iemand ´´IK WORDT GEWOON MOEDER HOOR´´ , ik ben toch een keer zwanger geweest. Het is dan toch niet zo dat het nooit meer zal lukken, ik heb ook nog steeds de hoop dat het gewoon gaat lukken. Of
Ja wat doet een miskraam met een vrouw, ik vond het best lastig om iets van ervaringsverhalen te vinden . Ergens vond ik dat er best veel staat over wat het is , maar niet wat het met je doet, hoe het verloop is.. Het is ook een kwetsbaar onderwerp en ergens ook nog steeds een soort van taboe.. Dus dacht ik misschien kan ik hier zelf iets mee doen, kan ik een blog maken waarbij wij vrouwen herkenning en kracht kunnen vinden bij het lezen wat andere hierover schrijven. Misschien helpt het bij de verwerking van het rouwproces, lees je iets wat je herkent of kan je er even op een andere manier bij stil staan. Ik schrok ook van de cijfers hoeveel miskramen er eigenlijk voor komen, onze arts vertelde 1 op 5 onder de 30 en 1 op 10 boven de 30 pff niet normaal. Het is totaal niet dat ik naïef ben en dacht dit komt nooit voor, maar ik vind de cijfers wel heel hoog. Dus wat heb ik nou gedaan.. Ik heb met medewerking van andere sterke lieve vrouwen iets gemaakt, ik stelde hun de vrag