Ja wat doet een miskraam met een vrouw, ik vond het best lastig om iets van ervaringsverhalen te vinden . Ergens vond ik dat er best veel staat over wat het is , maar niet wat het met je doet, hoe het verloop is.. Het is ook een kwetsbaar onderwerp en ergens ook nog steeds een soort van taboe.. Dus dacht ik misschien kan ik hier zelf iets mee doen, kan ik een blog maken waarbij wij vrouwen herkenning en kracht kunnen vinden bij het lezen wat andere hierover schrijven. Misschien helpt het bij de verwerking van het rouwproces, lees je iets wat je herkent of kan je er even op een andere manier bij stil staan. Ik schrok ook van de cijfers hoeveel miskramen er eigenlijk voor komen, onze arts vertelde 1 op 5 onder de 30 en 1 op 10 boven de 30 pff niet normaal. Het is totaal niet dat ik naïef ben en dacht dit komt nooit voor, maar ik vind de cijfers wel heel hoog.
Dus wat heb ik nou gedaan.. Ik heb met medewerking van andere sterke lieve vrouwen iets gemaakt, ik stelde hun de vragen hebben zij gaf hun antwoord hierop. Ze gingen terug naar het moment wat de miskraam met hun doet/deed. Dit zodat we elkaar hier mee kunnen steunen maar ook andere vrouwen die hier mee lopen en opzoek zijn naar verhalen van andere... Want JIJ hoeft hier niet alleen mee te lopen, deel je verhaal met een dierbare hoe lastig ook. Want deze ervaring is heel eenzaam en ''alleen'' Als jezelf nooit een miskraam heb meegemaakt maar iemand in je omgeving wel stuur ze dan een link van deze blog want misschien kan het helpend zijn... Wil je weten wat de miskraam met mij deed, kijk dan bij de onderstaande links:
https://huisjeboompjehandicap.blogspot.com/2019/11/van-roze-wolk-naar-donder-wolk.html
https://huisjeboompjehandicap.blogspot.com/2019/11/een-miskraam-verwerken-maar-kan-je.html
Wat deed een miskraam met jouw?
Samantha
Hoeveel
miskramen heb je gehad?
1 dit was
in 2018
Hoe voelde
je je toen je een miskraam kreeg?
Op het moment dat het gebeurde had ik de verloskundige al
gebeld. Zij zei eerst dat het niet zo was. Ik mocht wel eerder op een echo
komen en daar was al een leeg vruchtzakje, zei ze. Ze heeft me toen ook enorm
gekwetst met de opmerking “je bent nooit zwanger geweest.” Ik ben daar huilend
weggelopen. Op het moment dat de miskraam begon voelde het alsof m’n buik uit
elkaar gerukt werd en ik met 1000 messen gestoken werd.
Voelde je
vanaf het begin al dat het niet goed zat?
Verloor je
veel bloed of was het net zoals bij een menstruatie?
Heeft je
lichaam het zelf ‘’opgeruimd’’ of moest het bij jou op een andere manier, zo ja
welke?
M’n lichaam stootte het (gelukkig) zelf af. Ik vind dit
zelf de “mooiste” manier om afscheid van je kindje te nemen. In mijn ogen is
het namelijk al vanaf de bevruchting een eitje, met andere woorden wanneer de
spermacel is doorgedrongen binnen de eicel. Lianne
Hoeveel
miskramen heb je gehad?
3
miskramen
Hoe voelde
je je toen je een miskraam kreeg?
Intens
verdrietig, ik voelde mij niet volmaakt, falend dat ik geen kindje kon dragen
maar hoe gek het ook klinkt ook falend naar mijn zoontje dat ik hem geen
broertje of zusje kon geven.
Voelde je
vanaf het begin al dat het niet goed zat?
Nee. Elke 1e
echo (8wkn) was goed maar bij de 11 wkn echo ging het mis.
Verloor je
veel bloed of was het net zoals bij een menstruatie?
Ik ben
helemaal geen bloed verloren. Er was geen kloppend hartje en 2 keer een curettage
gehad en 1 keer dmv medicijnen “opgewekt".
Heeft je
lichaam het zelf ‘’opgeruimd’’ of moest het bij jou op een andere manier, zo ja
welke?
Zie antwoord hier boven.
Zwanica
Toen je de miskraam kreeg heb je dit toen voor jezelf gehouden, zo ja waarom en zo nee welke mensen vertelde je het
en hoe voelde je erbij dat je dit met andere deelde?
Ik heb veel
voor mezelf gehouden. Had niet de behoefte om heel veel te delen.
Hoe waren de
reacties van de mensen om je heen, en wat was je gevoel bij deze reactie?
Heel
wisselend. Sommige mensen zeiden; ach dan zal het niet goed geweest zijn. Op
naar de volgende… anderen vermijden je… of steunden enorm.
Had je iets gewild in de vorm van steun van andere, bij bijvoorbeeld de dag van de miskraam of
de uitgerekende dag?
Geen.
Dat deel ik met mij man.
Heb je een
paar dagen/weken ziek gemeld of ben je vrij snel weer gaan werken?
Wat vond je
daar fijn aan ?
Niets…
ik had het liever niet meegemaakt.
Joyce
Toen je de miskraam kreeg heb je dit toen voor jezelf gehouden, zo ja waarom en zo nee welke mensen vertelde je het
en hoe voelde je erbij dat je dit met andere deelde?
Nee absoluut
niet. Ik ben van mening dat er geen taboe op mag rusten en ik vind het
belangrijk om erover te praten. Mijn familie, vrienden en collega's wisten het
zeker en nu via mijn Instagram pagina ben ik er heel open over. Het is een deel
van mij inmiddels.
Hoe waren de
reacties van de mensen om je heen, en wat was je gevoel bij deze reactie?
De meeste
mensen reageerden heel begripvol. Toch zijn er ook mensen die niet snappen wat
voor impact een miskraam heeft. Dat zijn de mensen die vinden dat het toch nog
geen kindje is of maar een klompje cellen.
Had je iets gewild in de vorm van steun van andere, bij bijvoorbeeld de dag van de miskraam of
de uitgerekende dag?
Eigenlijk
niets. Dit is iets waar mijn man en ik wel altijd bij stil staan. Met een
brandend kaarsje.
Heb je een paar dagen/weken ziek gemeld of ben je vrij snel weer gaan werken?
Wat vond je
daar fijn aan ?
Ik ben vrij
snel weer gaan werken. Ik vond het fijn om snel weer afleiding te krijgen. Even
niet de hele dag denken aan wat er allemaal gebeurde. Maar helaas riep mijn
lichaam me op een gegeven moment wel terug. Ik heb toen in die periode 3
maanden thuis gezeten. Rust creëren en aan mezelf denken was toen echt nodig.
Marisa
Kwam jouw
cyclus na je miskraam weer ‘’normaal’’ op gang?
Direct
de maand erop
Heb jij je
eenzaam gevoeld?
Wat deed die
eenzaamheid met je?
Niet
eenzaam, wel heel verdrietig
Was er ook
een soort van schaamte? En hoe ging je daar mee om?
Ik
schaamde me niet
Heb je na
miskraam een bepaald afscheidsritueel gedaan, zo niet had je daar wel behoefte
aan gehad en als je er weer even opnieuw bij stil staat wat zou je dan gedaan
hebben?
Ik heb geen ritueel gedaan, wel erover
nagedacht om bijv. Een tattoo te nemen maar uiteindelijk niet gedaan.
Mel
Kwam jouw
cyclus na je miskraam weer ‘’normaal’’ op gang?
Een maand later, ik gebruik nu de mini pil en ben 2x
in de maand precies om de 14 dagen ongesteld en dat vind ik prima, het is nu
geen moment voor een kindje( hoop later)
Heb jij je
eenzaam gevoeld?
Wat deed die
eenzaamheid met je?
Eigenlijk wel, mijn vriend is chauffeur en was de
tijden dat ik naar het ziekenhuis moest en tijdens de miskraam zelf niet thuis
maar ver weg. Dus was heel erg moeilijk en ja iemand bellen had ik ook geen zin
in. Wel geappt maar had geen behoefte aan fysiek contact
Was er ook
een soort van schaamte? En hoe ging je daar mee om?
Totaal niet. Gelukkig maar lijkt mijn vreselijk als je
je moet schamen, ik ben open dus zeg gewoon wat ik voel tegen mijn naasten en
tegen de mensen die willen luisteren
Heb je na
miskraam een bepaald afscheidsritueel gedaan, zo niet had je daar wel behoefte
aan gehad en als je er weer even opnieuw bij stil staat wat zou je dan gedaan
hebben?
Bij de 1e heb ik niets gedaan.
Bij de 2e heb ik het vruchtje in een doosje gedaan alles testen in een potje gedaan, en deze in een kist gestopt. En even een tijdje ik huis gehad, ontelbare kaarsje gebrand. Sta er nog steeds bij stil, zou willen dat er nog meer was wat ik kon niet als afscheidsritueel maar zou niet weten wat.
Bij de 2e heb ik het vruchtje in een doosje gedaan alles testen in een potje gedaan, en deze in een kist gestopt. En even een tijdje ik huis gehad, ontelbare kaarsje gebrand. Sta er nog steeds bij stil, zou willen dat er nog meer was wat ik kon niet als afscheidsritueel maar zou niet weten wat.
Laura
Kon je goed met je partner het over je miskraam hebben ?
Zo niet, wat
had je graag gewild dat je partner zou doen?
Zo ja, wat
vond jij zo fijn dat hij voor je deed?
Niets
anders. Hij deed zijn best. Het lag bij mij. Ik kon alles wat hij deed niet
hebben.
Alleen
een arm om me heen, een geruststellende blik op een kus was al voldoende.
Bij het
krijgen van een miskraam voelt het net alsof je vrouw zijn even ontnomen wordt,
heb jij dit zo ook gevoeld of had jij hier een andere gedachten bij? En wat is
die gedachten?
Ja, heel
erg. Dat je als vrouw zijn een van de belangrijkste taken in het leven niet kan
volbrengen. Gevoel van falen, mislukking.
Hoe
probeerde je de moment na de positieve test niet te veel bezig te zijn met de
negatieve gevoelens dat het misschien mis kon gaan?
Continue
strijd in mijn hoofd.
Hoe was je gevoel bij de gedachten om weer opnieuw proberen om
zwanger te worden?
Goed, ik had maar een doel en dat was een tweede kindje.
Als je na je miskraam toch weer zwanger bent geworden, hoe veel
tijd zat er tussen?
Ik ben direct na de 2e (spontane) miskraam zwanger
geraakt en inmiddels 21+3 in verwachting van een (gezonde) zoon.
Samira
Kon je goed met je partner het over je miskraam hebben ?
Zo niet, wat
had je graag gewild dat je partner zou doen?
Zo ja, wat
vond jij zo fijn dat hij voor je deed?
Ik vond het lastig, ik heb altijd of heel
vaak het gevoel dat ik ‘’mensen’’ dan belast met mijn gevoel en dan verwerk ik
het liever op mijn manier. Dit zorgt alleen juist in ieder geval in mijn
relatie voor relatie perikelen. Omdat ik natuurlijk doorga zoals ik altijd
doorga denkt mijn partner dat ik oké ben en eigenlijk voel ik me niet oké.
Hierdoor voel ik me onbegrepen, hij vraagt niet aan mij hoe het met mij gaat en
dit verwacht ik wel, maar eigenlijk doe ik dus alsof alles goed gaat
‘’onbewust’’. Ik ga naar mijn werk, ik sta te koken, ik doe de boodschappen en
ik ben met mijn zoontje Rens bezig, ik ga gewoon door. De afspraken die stonden
toen ik mijn miskraam kreeg, die bleven staan. Ik deed net alsof alles goed
ging of ik vertelde niet wat er eigenlijk was.
Dit kan goed een goede manier zijn om te verwerken of juist niet, want
verwerk je het dan eigenlijk wel? In mijn achterhoofd denk ik ook het moet er
ook een keertje uit. Ik verwerk het dan “liever’’ in mijn eentje, op mijn
manier, op de momenten dat het mij uitkomt zonder mijn partner of iemand anders
er mee lastig te vallen. De ellende hiervan alleen is dat we elkaar dan niet
begrijpen en het er dan uitkomt op de onmogelijke momenten. Ik moet meer
praten, mijn gevoelens delen, hoe ik me juist echt voel en ik zou van hem
willen dat hij me ruimte geeft om te verwerken, ontlasten, vragen hoe het gaat,
een knuffel juist zonder te praten. Dat de verwachting wat ik denk dat er van
mij verwacht wordt op een heel laag pitje staat. Meld je maar ziek, doe maar
even helemaal niks, laat het allemaal maar even los. Denk maar even echt aan
jezelf…
Bij het
krijgen van een miskraam voelt het net alsof je vrouw zijn even ontnomen wordt,
heb jij dit zo ook gevoeld of had jij hier een andere gedachten bij? En wat is
die gedachten?
Ik baalde, voor
het eerst had ik het gevoel dat mijn lichaam me echt in de steek liet, kan mijn
lichaam nog wel echt zwanger worden en zwanger blijven? Sluimert er iets in
mijn lijf wat er voor zorgt dat ik niet zwanger mag worden. Zegt mijn lichaam
stop er nu mee het is genoeg? Die gedachtes zijn er even geweest, nu probeer ik
te denken; ik kan zwanger worden, ik heb een positieve test gehad! Het moet
lukken.
Hoe
probeerde je de moment na de positieve test niet te veel bezig te zijn met de
negatieve gevoelens dat het misschien mis kon gaan?
Elke keer als ik naar de wc ga ben ik bang
dat er bloed op het wc papier zit. Dat is een angst die ik niet zo makkelijk
kan los laten. Voor de rest ben ik positief en ben ik nog net niet de babykamer
aan het inrichten en de babyapps aan het downloaden. 1 van de 1e
dingen die ik deed was me aanmelden voor moeders voor moeders, als ik ook maar
iets terug kan doen voor een andere wensmama dan is dit het minste wat ik kan
doen.
Hoe was je gevoel bij de gedachten om weer opnieuw proberen om
zwanger te worden?
Ik vind het lastiger merk
ik. Hoelang gaan we hier nog mee door? Wanneer zeggen we het is goed geweest.
Ik vind het heel pittig voor mijn relatie en ook voor mijn zoontje die zonder
dat we het willen meer meekrijgt dan dat wij denken
Als je na je miskraam toch weer zwanger bent geworden, hoe veel
tijd zat er tussen?
N.v.t.
De vrouwen die hebben geholpen bij het schrijven van mijn blog hebben allemaal dezelfde vragen ingevuld, zo heb ik ze allemaal in delen geknipt. Maar van de laatste drie vragen heb ik van iedereen het antwoord verwerkt in dit verhaal. Zoals je misschien hebt gelezen ervaart iedere vrouw een miskraam op een andere manier, het is natuurlijk ook logisch want we zijn allemaal verschillend. Maar ik denk dat wij vrouwen ons heel snel vergelijken met andere, we vinden dat we misschien te overdreven reageren op sommige situaties of juist te vlak. Maar wat je ook voelt of ervaart een nieuws als dit is totaal geen prettige ervaring....
Wat zou jij
andere willen meegeven die ook een miskraam hebben gehad?
Samantha:
Geef de hoop niet op! Ik heb ooit gelezen dat
onvruchtbaarheid niet bestaat. Het idee me daar aan vast te houden hielp mij
erg. En een miskraam toont aan dat je wél zwanger kunt worden! Alles komt goed
op zijn tijd en jullie kleintje ligt hopelijk gauw in jullie armen!Lianne:
Geef jezelf
de tijd en de ruimte om het een plekje te geven op de manier die bij jou past. En
luister naar je gevoel en niet wat je omgeving zegt.
Zwanica:
Zoek hulp om
het te verwerken. Dat geeft uiteindelijk meer rust tijdens een evt volgende
zwangerschap.
Neem je tijd
en rust om het te verwerken. Het is een onwijs verdrietige, ingrijpende
gebeurtenis. Denk er niet te makkelijk over.
Marisa:
Dat er geen
goed of fout is. De een voelt zich direct ellendig, de ander stapt er zo
overheen. Het is persoonlijk en jij bepaalt hoe je ermee om gaat. Het is een
vorm van verlies en rouw en dat vergeten veel mensen. Geef het tijd, en trek je
niet teveel aan van goed bedoelde opmerkingen van anderen. Vaak komt het uit
een goed hart, maar wil je het op dat moment niet horen. Reageren met “ ik vind
het heel vervelend voor je of wat naar”
is een veel betere reactie dan met oplossingen komen als “ heb je al
geprobeerd om ..”
Mel:
Praten-praten-praten alsjeblief neem het beestje bij
z'n staart en zeg tegen de mensen ik heb een miskraam gehad en ik voel me KUT!
Ik moest soms even huilen of gillen, laat me soms met rustig en geef me soms
die knuffel! En ga huilen en gillen of zit even stil, ga rennen of wandelen of
zoals ik deed eet die hele doos met soesjes op! Zorg voor jezelf! Zorg-als-je-blief-voor-je-zelf!!!
Laura:
Twijfel
niet aan je jezelf, hoe moeilijk ook. Je komt hier doorheen. Wees lief voor
jezelf; geef jezelf ruimte en tijd, laat je tranen vrij. Rouw om je kindje. Je
kindje was er!
Samira:
Ik vind het een moeilijk, ik weet niet eens
wat ik mezelf zou willen meegeven.
Wat zou je
tegen jezelf willen zeggen op dat moment toen je die miskraam kreeg?
Samantha:
Ga nooit
meer twijfelen aan jezelf! Een kindje dat zo geboren wordt was al niet gezond
en had niet gezond ter wereld kunnen komen.
Lianne:
Neem de
tijd. Het is oké en je bent een enorm sterke vrouw.
Swanica:
Je faalt
niet. Kan er niets aan doen . Het is niet mijn schuld.
Joyce:
Dat ik trots
mag zijn op hoe sterk ik ben geweest. Dat het zo enorm pijnlijk is geweest
iedere miskraam weer. Maar dat ik wel beter voor mezelf moet zorgen na zo'n
zware gebeurtenis.
Marisa:
Dat het ok
is, dat er niks mankeert en dat ik een sterke vrouw ben.
Mel:
ZORG VOOR JEZELF! ik ben eigenlijk te snel weer door
gegaan, vooral na de 1e miskraam. Er waren zo veel andere gebeurtenissen
omheen.
Laura:
Twijfel
niet aan je jezelf, hoe moeilijk ook. Je komt hier doorheen. Wees lief voor
jezelf; geef jezelf ruimte en tijd, laat je tranen vrij. Rouw om je kindje. Je
kindje was er!
Samira:
Je kan er niks aan doen, meer dan wat je
allemaal doet en laat om deze wens in vervulling te laten gaan kan je niet
doen. Het ligt niet aan jou dat het mis is gegaan.
Wat zou je
tegen je partner willen zeggen?
Samantha:
Lianne:
Ik heb je
nodig. Ik wil je naast mij hebben bij elke stap die we moeten zeten.
Swanica:
Dat ik
ontzettend dankbaar ben voor de steun die hij heeft gegeven de afgelopen jaren.
Dat wij ondanks alles nog steeds samen zijn maakt ons sterk. En dat hij de
beste papa is die ik maar kan wensen voor onze dochter.
Want na 10
miskramen, 8 jaar leven tussen hoop en verdriet is onze grootste wens vervuld.
Dat is iets
wat ik iedereen zo ontzettend gun!
Joyce:
Ik wil hem
bedanken voor zijn steun en voor zijn geduld met mij. Voor hem was het ook
onwijs zwaar. Maar de man staat vaak aan de zijlijn en voelt zich nutteloos.
Zijn steun heeft mij er doorheen gesleept! ❤️
Marisa:
Dat ik
waardeer hoeveel hij van mij houdt en het geduld dat hij kan opbrengen in dit
slopende proces.
Mel:
Samen zijn we sterk! En dat is zeker wel gebleken!!!
Wij hebben 1 miskraam en tegelijkertijd 1 hele zware zwangerschap mee gemaakt,
het ziekte bed en overlijden van mijn vader mee gemaakt, daarna een hele
heftige bevallen mee gemaakt. Uit elkaar gegaan omdat het ons te veel werd maar
weer samen gekomen en Samen ons 1e kindje de helft van onze tweeling
opgevoed, zijn 1e verjaardag gevierd. Samen ingestort en samen opgestaan,
5 weken in pijn beleeft, ziekenhuis in en ziekenhuis daarna nog een kindje
moeten verliezen. Mijn nichtje ziek zien worden en weg moeten brengen, jou oom
ziek zien worden en jou oom moeten weg brengen. En het jaar is nog niet voor
bij! Wij staan nog steeds naast elkaar! Hand ik hand❤️ dit gaat voor bij houden van!
Laura:
Sorry dat
ik je zo van me af duwde. Je bedoelde het goed. Ik weet dat je van me houdt en
me niks kwalijk neemt. Ik hou ook van jou.
Samira:
Ik weet
dat jij het ook moeilijk hebt… Ik hoop dat hij weet… ik denk dat hij het wel
weet, dat we samen sterk staan en we hier uit gaan komen, als we positief
blijven dat we positieve dingen naar ons toe trekken en dat hopelijk onze wens
in 2020 gaat uitkomen!
Lieve meiden bedankt voor jullie oprechte eerlijke een kwetsbare antwoorden, zonder jullie had ik dit niet kunnen maken. Ik wil jullie veel kracht en liefde toe wensen, jullie zijn prachtig stuk voor stuk. Wees trots op wie je bent!
Lieve lezers heeft dit je geraakt of juist meer vragen opgeroepen, stuur me gerust een berichtje via m´n Instagram pagina of stuur me een mail naar : huisjeboompjehandicap@hotmail.com
Niet dat ik de antwoorden expert ben , maar ik sta graag voor je klaar.
Niet dat ik de antwoorden expert ben , maar ik sta graag voor je klaar.
Reacties
Een reactie posten