Huisje, boompje, handicap

Ken je het verhaal dat het eitje al eerder gereed was dan het zaadje, nou dat is mijn verhaal. Vol goede moed en hoop hadden we beide bedacht dat we weer voor een nieuwe ronde wilde gaan. Ik hoefde alleen maar te wachten tot ik weer ongesteld werd, ergens dacht ik dat het heel lang zou duren voor m'n cyclus weer op zou starten. Dit omdat ik van verschillende vrouwen hoorde dat het bij hun behoorlijk lang duurde, gelukkig waren er ook een paar die mij vertelde dat het weer ''normaal'' opstarten.  Na ongeveer 2 weken begon mijn cyclus weer zoals ''normaal'', alleen duurde m'n menstruatie langer. Het was zoals het vroeger was , ergens was ik ''bang'' dat ik heel lang ongesteld zou zijn. Het moment dat ik ongesteld was belde ik direct het ziekenhuis om door te geven dat we weer voor een nieuwe ronde wilde gaan. Ik kreeg via de telefoon te horen dat ik op dag 10 mocht beginnen met de urine test, alleen bedacht ik me een paar da

Die verschrikkelijke ivf waardoor mijn lichaam enorm veranderde, echt wat een nachtmerrie.. En kijk het is voor een goed doel dat begrijp ik, maar moet dit nou. En als je nou uiteindelijk zwanger wordt en die 9 maanden er nog meer aanpassingen aan je lichaam komen, dan boeien mij die veranderingen niet zo.  Toen ik begon met dit fertiliteitstraject wist ik niet dat mijn lichaam daardoor helemaal kon veranderen. Maar ja had ik traject niet gedaan als ik wist dat ik hiervan aan zou komen, nee dat niet want die kinderwens bleef. En ergens is het misschien ook logisch dat je wat aan kan komen , maar voor vrouwen is gewicht echt een dingetje. Tijdens het spuiten van hormonen merkte ik op een gegeven moment dat mijn broeken strakker begonnen te zitten, eerst dacht ik nog hmmmm misschien iets mindere met het snoepen. Maar het gekke het was alleen m'n buik die wat dikker werd en ik kreeg een enorm opgeblazen hoofd. Ik schaamde mij en vaak als ik zat hield ik mijn armen voor m

De afgelopen maanden een enorme strijd met mezelf gehad. Want hoezo ben ik overspannen, het komt helemaal niet uit. Maar ja wanneer komt zoiets wel uit, ja over 100 jaar als ik met pensioen ben zit ik toch al thuis. Hallo ik heb een leuke baan mijn man zijn gezondheid is stabiel. Ik wil gewoon normaal doen en normaal zijn. Maar wat is dat eigenlijk overspannen zijn, ik denk dat dit bij ieder anders kan zijn. Maar 1 ding hebben mensen die overspannen zijn allemaal, oververmoeid zijn je dus je constant moe voelen. Ik heb nu om de 2 a 3 weken een gesprek met m'n praktijkondersteuner en daar praat ik even van me af. Naja en zij houdt me ook goed een spiegel voor. Toen wij terug kwamen van vakantie kon ik pas hard op zeggen, ja ik ben overspannen. Maar nu...  Waar is het medicijn, wat moet ik innemen dat dit heel snel voorbij is. Helaas is hier niet iets voor in te nemen, acceptatie is op dit moment de eerste medicijn die ik moet innemen. Nou en dit medicijn komt hard a

Hoop, kracht en energie en het vertrouwen hebben dat het goed komt. Behoorlijk onrustige weken/dagen gehad, het leek wel alsof ik mezelf even kwijt was. Ik had even momenten dat ik dacht laat allemaal maar zitten, waarom nog die hoop vast houden. Maar ergens heb ik mezelf herpakt en dacht hop even weer die positieve energie terug vinden. Natuurlijk is dat een uitdaging op zich want waar haal je die hoop uit, ergens voelde het namelijk alsof m'n lichaam me in de steek had gelaten. En hoe vind je die hoop, want je moet het zelf doen. Ergens haalde ik ook hoop uit de bemoedigende berichten die ik van m'n volgers kreeg op Instagram,  zo lief en mooi hoe iedereen zo met ons mee leeft. Ook kwam er van de week een bepaalde rust over me heen en dacht ik het komt goed! Ik heb echt wat dagen rondgelopen alsof ik als vrouw had gefaald, dat er iets niet klopte aan mijn lichaam. Gek eigenlijk he dat je als vrouw dat gevoel kan hebben, terwijl je lichaam automatisch op

Pfff wat een verschrikkelijk gevoel om dit mee te maken. Een miskraam verwerken kan dat eigenlijk wel... Ik wilde hier mijn blog over schrijven omdat er eigenlijk best een taboe op is, je vind er nog niet heel veel over op het internet. Ja er zijn zat sites die beschrijven wat een miskraam is en wat dit met je doet, maar je vind niet echt verhalen van vrouwen die hier ook mee te maken hebben gehad. Want wat eigenlijk bizar is er zijn best veel vrouwen die hier mee te maken krijgen, sommige vrouwen net in het begin maar ook veel vrouwen die bij 10 weken een miskraam krijgen. Bij mij ging het helaas mis toen ik 6,5 week was.  Toen ik ontdekten dat ik zwanger was voelde ik een heel warm gevoel van binnen, ik was zo intens gelukkig en opgelucht. Ja opgelucht dat het gewoon gelukt was, zo veel jaren verdriet en teleurstellingen. Die dag met die positieve test in handen, ik weet nog wel dat ik daarna op m'n telefoon zag en las dat het geluid van qmusic was geraden. Ik da

Jeetje wat duren die wachtweken lang zeg, kijk ik probeer er niet de hele tijd mee bezig te zijn maar probeer dat maar eens. Hoe zeg je tegen je hersenen ''niet er mee bezig zijn, focus je op iets anders'', je vraagt je steeds maar af zou het nu wel eens lukken.  Tja de dag van de IUI , het was nog even spannend want die maandag had ik nog een ovulatie test gedaan maar die gaf negatief aan. Maar ergens dacht ik dit klopt niet, het is namelijk niet de 1ste keer dat mijn ovulatie test negatief aan gaf. Dus ik belde het ziekenhuis en ze zeiden dat ik direct moest komen want anders konden ze de uitslag van het bloed die dag niet meer bekijken. Dus ik snel naar het UMC, ik moest eerst naar de fertiliteitsafdeling om een lapformulier te halen. Daarna snel naar het bloedprikken, maar was ik nou maar eerst naar het bloedprikken gegaan om alvast een nummertje te trekken. Want jeetje toen ik daar aankwam had ik gewoon 49 mensen voor me, ja je leest het goed 49 ik dacht

Een paar jaar geleden hoorde ik best al veel vrouwen die acupunctuur deden, vooral vrouwen vanwege hun menstruatie en kinderwens. Toen ik hier over hoorde had ik niet meteen van nou dat ga ik ook eens doen, vooral omdat ik echt niet tegen naalden kan. Een paar jaar geleden heb ik een keer contact gehad met een acupuncturist en hij wilde toen ook gelijk een afspraak met mij maken, maar dit heb ik toen niet doorgezet. Stom eigenlijk want had ik dat maar gewoon gedaan, want zo eng is het eigenlijk niet. Daarom wil ik mijn ervaring met jullie hierover delen, als je na het lezen vragen hebt stuur mij dan gerust een berichtje... Nou ik dacht een maand geleden, nu ga ik toch maar wel een echte afspraak maken want wie weet helpt het wel. Ik ben het internet op gegaan en heb via google gezocht naar een acupuncturist in de buurt, maar waar ik vooral naar keek was iemand die niet met allerlei poeha een behandeling doet. Vooral ook vanwege mijn religie want sommige acupuncturisten doen

Ja dit is even wat anders, ik dacht ik schrijf een blog gericht aan jou. Want zonder jou was deze blog niet eens ontstaan, want vooral mijn verhalen en foto´s gaan over onze avonturen. Lieve man met een extra smaakje, ik weet nog wel toen wij voor het eerst met elkaar in contact kwamen. Ik was eigenlijk niet heel erg opzoek naar een relatie, het was voor mij meer een ´´onderzoek´´. Ik vond het die tijd namelijk moeilijk te geloven dat mensen elkaar via een datingsite leren kennen , laat staan ook echt trouwen :). Maar helaas haha ook dit gebeurde bij ons, ik was heel afstandelijk in het begin toen we nog aan het daten waren. Jij wilde al 4 stappen ik deed soms een stapje terug, misschien omdat ik niet wilde toegeven aan deze situatie.... Ook genoot ik enorm van het op mezelf zijn, uitgaan met vriendinnen afspreken, lekker zelf bepalen wat je doet op een dag. Heerlijk was dat, ik wilde nog niet gebonden zijn ofzo. Maar al gauw kwam ik er achter dat je dit ook prima kon combinere

Volgende maand precies een jaar geleden een nieuwe stap met mijn man , we stapte weer in een nieuw traject. We hadden 2 jaar op een wachtlijst gestaan, 2 jaar wachten op iets wat we al heel lang wilde. Ons eigen kindje, 3 jaar geleden op onze trouwdag(9-9-2016) werden wij door het ziekenhuis gebeld. We hadden net een punctie gehad en we zouden op onze trouwdag te horen krijgen hoeveel eicellen we hadden. Ja want in 2016 zaten we in een pgd ivf traject, even makkelijk uitgelegd embryo selectie. Ook hierover heb ik wel eens een Blog geschreven op mamaplaats. Nou we dachten hoe mooi zou het zijn dat we op onze trouwdag goed nieuws zouden krijgen, maar helaas we kregen te horen dat geen enkele eicel goed was. Maar we hadden dubbel verdriet, we kregen ook te horen dat we klaar waren met dit hele traject. Al onze pogingen waren voorbij, op niks nada. We staan met lege handen, wauw wat een intens verdriet heb ik gehad. Ik heb zo hard gehuild, ik dacht alleen maar WAAROM... Nu ik dit schri

De meeste van jullie volgen en lezen veel van mijn blogs en Instagram post, wat ik nu ga delen is niet wat zich nu afspeelt maar wat ik wel altijd bij mij zal dragen. Voor het leven wat ik niet heb gekozen, maar waarvoor ik dankbaarheid ervaar.... Kijk ik had dit liever niet gewild, maar ik ben wel trots op wie ik nu ben. En ik denk dat als dit niet was gebeurd dat ik misschien een heel ander persoon was geweest.   In één van mijn eerste blogs kon je lezen dat ik in Suriname geboren ben, toen ik samen met mijn moeder uit Suriname kwam gingen wij in Capelle a/d IJsel wonen. Maar helaas heb ik niet heel lang bij mijn moeder gewoond, want al vrij snel werd ik uit huis geplaatst. Hoe lang ik precies bij mijn moeder hebt gewoond weet ik niet meer, ik weer namelijk ook nog maar een paar maanden dat ik 4/5 was toen ik van Suriname naar Nederland verhuisde. Ik heb eigenlijk al die tijd gedacht dat ik 1 was toen ik naar Nederland kwam. Waarom ik precies uit huis was geplaatst laat ik n

Wauw wat een reacties op mijn vorige blog, er zaten natuurlijk ook kritische reacties bij maar dat is vaak wat er gebeurd als je iets kwetsbaars deelt. Maar gelukkig kan ik het hebben en kan ik vaak ook goed onderbouwen wat ik van de reactie vind, maar is dat nodig dat we meningen van andere moeten onderbouwen?? Is het vaak nodig dat je je moet verdedigen , voorheen deed dit heel veel met me. Maar al sinds een paar jaar luister ik naar wat iemand te zeggen heeft en knik ik en laat het zo het ene oor in gaan en het andere oor uit gaan. Maar dit heb ik sneller bij vreemde hoor, met reacties van mensen die mij dierbaar zijn neem ik wel sneller dingen aan. Maar die onderbouwen het vaak ook fijner om naar te luisteren, ook omdat ze weten wat onze hele situatie is.  Maar onvoorwaardelijke liefde, wat is dat? Voor ons is dat iets wat bovenaan ons lijstje staat bij onze keuze voor het krijgen van ons kind. Maar als eerst onvoorwaardelijke liefde voor elkaar, want het begint bij ons