Doorgaan naar hoofdcontent

Door de kut Ivf veranderde mijn hele lichaam, echt stom...






Die verschrikkelijke ivf waardoor mijn lichaam enorm veranderde, echt wat een nachtmerrie.. En kijk het is voor een goed doel dat begrijp ik, maar moet dit nou. En als je nou uiteindelijk zwanger wordt en die 9 maanden er nog meer aanpassingen aan je lichaam komen, dan boeien mij die veranderingen niet zo. 

Toen ik begon met dit fertiliteitstraject wist ik niet dat mijn lichaam daardoor helemaal kon veranderen. Maar ja had ik traject niet gedaan als ik wist dat ik hiervan aan zou komen, nee dat niet want die kinderwens bleef. En ergens is het misschien ook logisch dat je wat aan kan komen , maar voor vrouwen is gewicht echt een dingetje. Tijdens het spuiten van hormonen merkte ik op een gegeven moment dat mijn broeken strakker begonnen te zitten, eerst dacht ik nog hmmmm misschien iets mindere met het snoepen. Maar het gekke het was alleen m'n buik die wat dikker werd en ik kreeg een enorm opgeblazen hoofd. Ik schaamde mij en vaak als ik zat hield ik mijn armen voor m'n buik zodat andere het niet zagen.. Het werd helemaal bevestigd toen ik in die tijd een keer op mijn werk met mijn collega(toen ik nog op het kinderdagverblijf werkte) stond te praten en een kindje tegen mij zei ''juf bent u zwanger''. Toen dacht ik hmmmm is het zo duidelijk dat mijn lichaam aan het veranderen is.. Jeetje wat schaamde ik me, ja kinderen zeggen nou eenmaal wat ze zien en denken . 

Nou ik vermeed strakke dingen , maar ja ik wilde ook wel eens gewoon een jurkje aan. Dus kocht ik zo'n corrigerend ondergoed zodat ik toch kon verbloemen dat mijn buik enorm was.. Ik denk dat het ook echt een vrouwen ding is dat wij er zo enorm mee bezig zijn dat andere niet zien hoe ons postuur is en die ''omarmen'' Maar wat een gevecht en als ik dan aan m'n man vroeg hoe m'n lichaam eruit zag , zei hij steeds ''je bent prachtig'' maar ja dit van hem aannemen kon ik niet. Ja hallo tuurlijk zei hij niet wat hij echt zag is ook een mannen ding, tenminste dat is wat ik dacht. Want mijn man houdt van mij om wie ik ben en hij kijkt niet op een manier naar me zoals ik mezelf zag. 

En ik sporten gewoon en tuurlijk alles werd strakker maar m'n buik bleef, gelukkig werd m'n gezicht wel minder. Ook heb ik van alles geprobeerd ik at een hele periode koolhydraatarm ik heb een paar maanden geen zoetigheid gegeten en merkte wel dat ik wat verloor. Maar om nou m'n hele leven lang koolhydraatarm te gaan eten, haha is best een uitdaging voor een Surinaamse die van bakken en koken houdt. Want ik kan je vertellen er zitten in best veel dingen koolhydraten... Waarom ik zo enorm er mee zat dat alles veranderde, ik heb een aantal jaren gedanst en deed dit 2x in de week omdat ik in een selectie groep zat. Toen was alles enorm strak en heb ik dat beeld van mijn lichaam nog enorm in mijn hoofd en wil ik daar ook graag naar terug. Ik heb wel een periode gehad waarbij alles enorm strak was, maar ja ik had toen geen werk en sporten 5x in de week en leefde op kip, broccoli en rijst..

En nu een paar jaar verder is de buik nog steeds aanwezig en probeer ik het steeds meer te ''omarmen'' , want ja dit is wie ik nu ben. Oké ik kan niet echt naar mezelf kijken in de spiegel want dat vind ik nog heel lastig, maar ik probeer iedere dag meer te accepteren wie ik ben. En tegen mezelf te zeggen ''ja dit is mijn lichaam, die enorm een strijd heeft gehad voor onze kinderwens''




Reacties

Populaire posts van deze blog

Burn out / overspannen wie ik....

Haha wie ik nee joh.... Overspannen nee hoor ik ben gewoon een beetje moe, gaat van zelf wel over. In februari ging ik bij de huisarts langs omdat ik iedere dag moe wakker werd. En overdag ook snel was uitgebrand.Ik dacht ik ga even naar de dokter ik krijg wat ijzer-tabletten en het is weer over. Na het dokter bezoek moest ik bloed laten prikken , het was inderdaad m'n ijzer. Ik moest 2 maanden tabletten slikken. Na die 2 maanden wilde ze m'n bloed weer onderzoeken om te kijken of er iets was veranderd. Helaas was m'n bloedwaarden het zelfde, mijn huisarts vondt het heel gek en dacht dat het misschien goed was dat het ziekenhuis mee keek. Dit omdat ze wist dat wij bezig waren voor onze kinderwens, ze dacht dat het misschien wel van belang zou zijn omdat m'n bloedwaarden er niet heel goed uit zagen. Ook in het ziekenhuis hebben ze van alles onderzocht en daar konden ze ook zien dat ik niet genoeg rode bloedcellen had. De huisarts vond het ook belangrijk dat het z...

Zijn handicap en ONS leven....

Als je op mijn instagram pagina kijkt zie je dezelfde tekst staan als het onderwerp van deze blog. Ja wat mijn man heeft lees je in één van de eerste blogs, maar hoe gaat hij er nou precies mee om. Maar vooral ook hoe gaan wij daarmee om. Dat ga ik je vertellen in deze blog. Het is soms lastig te accepteren dat dit ons leven is, af en toe hebben we ook momenten dat we gewoon even "normaal" willen zijn. Een paar jaar terug hoefde we niet ieder moment na te denken wat we wel en niet konden doen. M'n man liep toen nog zonder hulp middelen, toen kreeg hij een kruk en een extra hulpmiddel in zijn schoen. En nu heeft hij een rollator, scoot mobiel en een rolstoel. Van geen hulpmiddelen naar 3 hulpmiddelen. Hoe ziet onze week er uit, mijn man zit 7 dagen per week thuis en ik ben 32 uur aan het werk, ik werk op een woongroep van het Legerdesheils. Hele dankbare baan, de ene dag heb je tijd te veel en er zijn ook dagen dat je tijd te kort hebt en de benen onder j...

Is het niet veel makkelijker om alleen verder te gaan....

                                                                                       In mijn vorige blog nam ik jullie mee in mijn verhaal, ik vertelde toen waarom ik voor deze naam heb gekozen. Maar ook schreef ik ,dat ik veel vragen had bij mijn relatie. Mijn man en ik hebben veel met elkaar meegemaakt, overlijden van dierbaren,kinderwens, afscheid nemen van bepaalde vriendschappen. Maar voor mijn man ook de zoektocht naar de acceptatie van zijn ziekte.  Vaak gingen we hier samen door heen, maar er waren ook veel momenten dat we beide op een apart eiland leefde. Soms is het goed om je af en toe af te zonderen van een ander, maar het is ook niet goed als je van elkaar vervreemd en meer naast elkaar dan met elkaar leeft. Dit proces van naas...