Ja dit is even wat anders, ik dacht ik schrijf een blog gericht aan jou. Want zonder jou was deze blog niet eens ontstaan, want vooral mijn verhalen en foto´s gaan over onze avonturen.
Lieve man met een extra smaakje, ik weet nog wel toen wij voor het eerst met elkaar in contact kwamen. Ik was eigenlijk niet heel erg opzoek naar een relatie, het was voor mij meer een ´´onderzoek´´. Ik vond het die tijd namelijk moeilijk te geloven dat mensen elkaar via een datingsite leren kennen , laat staan ook echt trouwen :). Maar helaas haha ook dit gebeurde bij ons, ik was heel afstandelijk in het begin toen we nog aan het daten waren. Jij wilde al 4 stappen ik deed soms een stapje terug, misschien omdat ik niet wilde toegeven aan deze situatie.... Ook genoot ik enorm van het op mezelf zijn, uitgaan met vriendinnen afspreken, lekker zelf bepalen wat je doet op een dag. Heerlijk was dat, ik wilde nog niet gebonden zijn ofzo. Maar al gauw kwam ik er achter dat je dit ook prima kon combineren , haha tenminste dat vond ik. Jij vond dit soms wel lastig maar accepteerde het op een geven moment wel. Ik was blij dat jij mij accepteerde wie ik was, ik vertelde je ook vrij snel dat ik gelovig was en naar de kerk ging. Jij had hier niks mee maar vond het prima. Maar je bent inmiddels ook zelf tot geloof gekomen. Ik weet nog wel dat ik 11 november bij jou was en je die avond met je nichtjes had afgesproken om langs de deuren te gaan, dus zat ik daar in m'n eentje in jouw appartement te wachten tot je terug was. Toen je eenmaal terug was vroeg je aan mij of ik je vriendin wilde worden. Best grappig dat je het vroeg, want iemand verkering vragen gebeurde volgens mij alleen in groep 8.
Maar lieverd ik ben blij dat wij toen dit avontuur zijn aan gegaan. Ik weet nog wel aan de overkant van jou huis woonde een vrouw die jou en je familie heel goed kende, na een paar weken sprak ze ook mij aan. En zei ze; ja ik heb van alles zien komen en gaan bij Arjan, maar toen ik jou zag dacht ik meteen ja dit is een blijvertje. Hahaha nou daar had ze gelijk in :). Na ongeveer een half jaar had ik het niet meer naar mijn zin op mijn werk in Utrecht. Ik wilde opzoek naar een andere baan maar ja wat was handig, want als ik in Utrecht bleef dan wilde ik bij die baan uiteindelijk gaan voor een vast contract. En jij woonde in de Zaanstreek dus dan zou ik een stuk moeten rijden om naar mijn wek te gaan. Maar onze relatie voelde heel goed, zelfs zo goed dat we in gesprek waren over trouwen. Dus hebben we op een avond een heel goed gesprek gehad over dit onderwerp, ook hoorde ik van je zus dat er bij het kdv van haar kids een vacature vrij was gekomen. Maar wilde ik al zo snel gaan dat ik met m'n hele hebben en houwen bij je in ging trekken, pff ik vond het toen wel een enge stap. Maar we zijn er toch voor gegaan!!
Nu 10 jaar verder met onze ups and downs ben ik blij dat ik nog steeds jou vrouw ben. Je hebt geen makkelijk periode gehad, waarbij ook acceptatie van jou ziekte een onderdeel was/is van jou proces. Maar ik heb naast je gestaan en je ondersteund waarbij nodig en ik zal zeker in de komende periode naast je staan. Ik hoop dat jij maar vooral wij samen onze weg hier in gaan vinden. Ik weet heel goed dat toen wij elkaar leerde kennen jij een heel ander persoon was maar ik ben dankbaar voor wie jij nu bent.
Ook wil ik je bedanken dat je er voor me was tijdens het traject voor onze kinderwens, ook daar hebben wij een weg in moeten vinden. Maar je bent er nog steeds, je stond me bij in het ziekenhuis tijdens de behandelingen, je stond me bij als ik na een behandeling toch weer ging menstrueren. En je stond me bij toen sommige vriendinnen om me heen tijdens het traject me lieten vallen. Lieverd ik hoop met heel mijn hart dat ONS kindje er gaat komen en dat ik vol trots kan zeggen tegen ons kind; dit is jouw papa!!
Liefs je vrouw ❤
Reacties
Een reactie posten