Doorgaan naar hoofdcontent

Wat een angstig moment...





* Ik heb bepaalde dingen weg gelaten in mijn blog of je vind het woordje buur terug bij bepaalde zinnen



Jeetje wat is dit eigenlijk best eng om mee te maken, wat eigenlijk een dag was voelde als een week. Als je mij ook volgt op Instagram weet waar ik het over heb, afgelopen week maakte ik van dichtbij mee dat iemand besloot dat hij/zij niet meer wilde deel nemen aan deze wereld.

 Ik had eigenlijk al niet echt mijn week, was niet echt lekker en sliep niet echt goed. Die woensdag ben ik op tijd naar bed gegaan, maar ook die nacht kon ik niet echt slapen. Onze hond slaapt op een matje op onze kamer en die kwam steeds maar van haar mat af en kwam steeds naast ons bed zitten(aan mijn kant). Heel irritant want ze haalde me steeds uit mijn slaap, ik ben namelijk een hele lichte slaper. De volgende ochtend had ik op tijd mijn wekker gezet want ik moest die dag werken. Toen ik net wakker werd , was er iemand bij onze buur vanaf hun voordeur naar boven aan het roepen naar onze buur. Hij bleef maar roepen en hen bellen en op zijn deur kloppen, eerst dacht ik hmmm de buur is vast niet thuis. Ik sprong onder de douche en toen ik weer onze slaapkamer in kwam was die man er nog steeds, maar het roepen en het kloppen werd nu harder. Gelijk dacht ik dit is niet goed, want ik zag de werkauto van de buur nog staan en ook de auto van een vriendin van mij, hun onder buurvrouw(meestal als ... weg moet voor een afspraak leent ... of haar auto of die van ons). 

Na 30 min kwam die vriendin van mij, bij die man staan om samen met hem onze buur te roepen. Zij heeft namelijk een huissleutel van hun, maar ze zag al gauw dat de klip er vanaf de binnenkant op zat. Na een paar keer samen roepen en bonzen had ik nu helemaal door dat dit niet goed zat en na een paar keer roepen hoorde ik vanaf de slaapkamer van onze buur een angstige kreet(... slaapt precies aan onze kant waar ons bed staat). Toen ze eenmaal binnen waren merkte ik al gauw dat ze op ... kamer waren, want die vriendin van mij gaf ook een angstige kreet en nu was mijn gevoel bevestigd. Maar ik wist toen nog niet precies wat er gebeurd was, maar ik had wel een vermoeden. Ik ben mezelf snel weer verder gaan aankleden en ondertussen die vriendin gaan appen. Toen ik buiten was zag ik dat .. collega weer buiten was, en hoorde ik hem tegen zijn andere collega zeggen dat hij niet meer naar binnen ging. Toen was helemaal mijn gevoel bevestigd , helemaal toen ik mijn vriendin naar buiten zag komen toen de politie en ambulance er waren. Hoe ik me op dat moment voelde, alsof alles om me heen snel bewoog en bij mijn alles in slomo ging. Ik ben meteen naar die vriendin toe gelopen om haar vast te houden en een dikke knuffel te geven.




 Ik denk dat er vrij weinig mensen zijn die zo´n goede band hebben met hun buren. Het is niet dat we de deur bij elkaar plat lopen, maar zo af en toe spreken we met elkaar af om iets leuks te doen. Toen mijn buur 2 jaar terug ziek thuis kwam te zitten, kookte ik om de dag extra zodat ik een pannetje naar onze buren kon brengen. Ik denk dat het juist wel goed is om een bepaalde band te hebben met je buren. Ze stonden toen ook voor mij klaar toen mijn man vorig jaar in het ziekenhuis lag en toen hij na een lang ziek bed weer thuis was. Ik ben wel blij met de band die wij als buren hebben, nu heb  ik in mijn straat allemaal buren die op ons letten en er voor ons zullen zijn als er iets gebeurd.

Toen m´n buur met de brandweer trap uit de slaapkamer werd gehaald en de ambulance na 10 min weg reed, zijn we samen met .. even op de bank gaan zitten om weer even onze beide benen op de grond te zetten. Toen we weer even tot rust waren gekomen, ben ik naar huis gegaan om oude kleren aan te trekken. Ondertussen was de politie druk het glas bij elkaar aan het vegen die naar beneden was gevallen toen de brandweer die had stuk gemaakt. Dit hadden ze gedaan om zo meer ruimte te creëren bij het verwijderen van de slaapkamer raam van mijn buur. Eén van de agenten zei tegen mij dat hij het bijzonder vond wat wij die ochtend deden voor onze buur, ik zei toen tegen hem dat ik het eigenlijk ook wel logisch vond. 

Toen ik eenmaal was omgekleed en een paar plastic handschoenen kreeg van meneer agent ben ik samen met de dochter van die vriendin en .. de zoon, de kamer van m´n buur gaan schoon maken. Mijn verstand op nul en handschoenen aan hebben we die hele kamer schoon getrokken. Toen alles weer schoon was heb ik even mijn rust gepakt toen ik onder de douche stond. Daarna ben ik de zoon naar het ziekenhuis gaan brengen, maar wat een dag. Gelukkig was mijn werk zo fijn en waren er andere collega´s die mijn dienst van die dag hadden overgenomen......


Reacties

Populaire posts van deze blog

Van roze wolk naar donder wolk...

Jeetje wat duren die wachtweken lang zeg, kijk ik probeer er niet de hele tijd mee bezig te zijn maar probeer dat maar eens. Hoe zeg je tegen je hersenen ''niet er mee bezig zijn, focus je op iets anders'', je vraagt je steeds maar af zou het nu wel eens lukken.  Tja de dag van de IUI , het was nog even spannend want die maandag had ik nog een ovulatie test gedaan maar die gaf negatief aan. Maar ergens dacht ik dit klopt niet, het is namelijk niet de 1ste keer dat mijn ovulatie test negatief aan gaf. Dus ik belde het ziekenhuis en ze zeiden dat ik direct moest komen want anders konden ze de uitslag van het bloed die dag niet meer bekijken. Dus ik snel naar het UMC, ik moest eerst naar de fertiliteitsafdeling om een lapformulier te halen. Daarna snel naar het bloedprikken, maar was ik nou maar eerst naar het bloedprikken gegaan om alvast een nummertje te trekken. Want jeetje toen ik daar aankwam had ik gewoon 49 mensen voor me, ja je leest het goed 49 ik dacht

Wat als je nou geen moeder wordt...

Waarom is mijn kinderwens zo enorm aanwezig, wat maakt het dat het verlangen zo enorm is.. . En wat als ik nou geen moeder wordt en Arjan geen vader wordt, wat dan... Deze vraag stelde iemand uit de kerk aan mij, ergens best een lastige vraag. Ik kon hem ook niet droog beantwoorden, met tranen in mijn ogen legde ik aan haar uit dat het verlangen zo groot is dat we daar nog niet bij hebben stil gestaan. Maar moet ik daar nu al zo bij stil staan, en hoezo moet dat nu al. Ik ben toch nog jong, of zijn we al te oud om ouders te worden..  Mogen we niet meer verlangen naar ons gezin, mogen we niet meer dromen hoe ik als moeder zal zijn en hoe Arjan de 2de naam papa zal mogen dragen? Ja allemaal vragen roept deze vraag op, ik vond het ook een verdrietige en stomme vraag. Want ergens in mij riep iemand ´´IK WORDT GEWOON MOEDER HOOR´´ , ik ben toch een keer zwanger geweest. Het is dan toch niet zo dat het nooit meer zal lukken, ik heb ook nog steeds de hoop dat het gewoon gaat lukken. Of

Wat een nachtmerrie...

                                                Ken je dat zo’n nachtmerrie waar je het liefst direct van wakker wilt worden, helaas was deze nachtmerrie werkelijkheid... Het is nu ongeveer 1 jaar en 2 maanden geleden dat mijn man in het ziekenhuis lag met een longontsteking . Op een donderdag vertelde hij mij dat hij niet zo lekker was, ik vroeg hem wat hij precies had. “Ja gewoon ziek “ zei hij met een verstopte neus. Ik moest dat weekend veel werken dus ik had wat vitamines in huis gehaald en maakte een grote pan kippensoep, zodat hij niet ook hoefde na te denken wat hij ging eten dat weekend. Zo kon ook goed aan te sterken. Toen ik maandagochtend voor vertrek door mijn schoonvader werd gebeld met de vraag; of ik wist waar mijn man was, ik zei tegen m’n schoonvader dat hij gewoon thuis was. Ik vroeg hem ook waarom hij dat vroeg, hij zei dat hij had afgesproken met m’n man maar hij niet open deed. Ik zei tegen m’n schoonvader dat ik er aan kwam en hij misschien alvast onze sle