Doorgaan naar hoofdcontent

Buenos dias, Spanje we komen er aan...



Ja we zijn eindelijk geland, tja maar helaas het is al schemerig dus nog geen mooi uitzicht. Tja we waren ook pas rond 21:00 geland inplaats van 19:00. Ja dit is enorm balen maar we blijven hier niet lang bij stil staan want we zijn op vakantie. Omdat we ook hier in Spanje begeleiding hebben voor Arjan mochten wij pas als laatste uit het vliegtuig. Uiteindelijk waren wij aan de beurt en we moesten niet door de uitgang zoals de andere gasten wij moesten er aan de andere kant uit... We werden helemaal opgehaald door een speciaal karretje, waar we uiteindelijk aan kwamen bij een ruimte waar nog meer mindervalide werden opgevangen. Het was behoorlijk druk, maar omdat ik Arjan zelf kan duwen hoefde wij niet langer te wachten en mochten we onze koffers halen. Eenmaal bij de kofferband zag ik onze koffers al en Arjan zijn rolstoel. Vlug onze koffers gepakt want we waren nu al behoorlijk moe. Toen we buiten kwamen zagen we dat onze bus al klaar stond die ons naar het hotel ging brengen. Zo koffers in de bus en we konden eigenlijk nu pas zeggen, hehe de vakantie gaat eindelijk beginnen...



Vanaf het vliegtuig speciaal vervoer naar de aankomsthal. 

Het was ongeveer 30 min rijden naar het hotel, wij hoopte dat ons hotel aan het begin van de rit zat . We hadden beide ook enorm trek en dorst want door de vertraging e.d., hadden we beide in het vliegtuig nauwelijks gegeten. Maar helaas als we aan zouden komen in het hotel, konden we ook niet eten want het buffet zou dan allang voorbij zijn. Toen de bus eenmaal arriveerde bij ons hotel was het voor mij een enorme uitdaging om zowel mijn man als 2 koffers naar het hotel te brengen, namelijk om ons hotel te bereiken moest ik een klein stukje naar beneden lopen. Eindelijk konden we inchecken, we kregen van de receptionist een glaasje champagne terwijl hij ons aan het inchecken was. Na het inchecken gingen we gelijk naar onze hotel kamer want we waren kapot, wat wel jammer was want het liefst wilde we gelijk Mallorca ontdekken. Maar we kwamen er al gauw achter dat veel eet tentjes in de buurt al dicht waren, we checkte ook pas om 22:30 in dus dat is ook niet heel gek dat alles dan dicht is. We besloten om onze meegenomen chips maar op te eten, want we moesten tenslotte iets. Ook omdat we te moe waren om nog verder iets anders te zoeken, na een warme douche besloten we maar te gaan slapen. 






Het was de volgende ochtend; het eerste wat ik deed was de gordijnen van ons balkon openen want ik wilde meteen zien hoe Mallorca er bij dag licht uit zag.  Maar ons uitzicht was niet heel bijzonder, maar ik was tevreden want HALLLOOO ik ben op Mallorca!! We konden vanaf ons raam in de verte wel het vliegveld zien. We gingen beide ons klaar maken zodat we ons eerst ontbijt konden gaan nuttigen in het hotel, eenmaal aangekleed konden we eindelijk naar beneden. Wat een mooi hotel en een groot hotel, het ontbijt was super goed en eindelijk fatsoenlijk eten in onze maag. Want ik kan je vertellen alleen met wat chips op je maag je nacht doorkomen is geen pretje. Na het ontbijt besloten we om de boulevard van Palma de Mallorca eens te gaan bekijken. Maar jeetje wat werden we aangestaard in het hotel, alsof ze voor het eerst een man in een rolstoel hadden gezien die geduwd werd door een donkere vrouw... Het waren niet een paar mensen die het deden maar elke keer als we langs een tafel liepen gingen die ogen van mijn man naar mij, je vraagt je dan af of deze mensen niet van hun ouders hebben geleerd dat je niet mag staren. Maar dan dacht je dat we het staren gehad hadden, eenmaal op de boulevard ging het staren door. Er waren zelfs mensen die helemaal hun hoofd mee draaide, het valt me nog mee dat mensen geen foto´s van ons namen. Naja genoeg over het staren want ik kan je vertellen dat was iedere dag zo, zelfs de mensen die je de dag daarvoor ook uitgebreid hadden bekeken. 




Maar wat hebben wij genoten , we hebben genoten van het weer en van elkaar.  Het eten was echt top in het hotel, iedere dag hadden ze andere dingen bij het buffet. Zelfs bij het ontbijt was er enorm veel keus. En wat een vriendelijk personeel in het hotel, zo behulpzaam ook met ons dit is echt een aanrader voor mensen die in een rolstoel zitten. Het enige nadeel aan Mallorca is dat als je een vakantie boekt via een reisbureau(wij hadden geboekt bij TUI), dat ze geen excursie hebben voor mindervalide mensen. We waren blij dat onze reisleider hier heel eerlijk over was en ons niet zomaar wat aansmeerde. Hij had misschien wel iets voor(maar alleen omdat m´n man nog wel met hulp een paar stappen kan lopen)ons maar dat was op de dag van ons vertrek( hahaha die hadden we al geboekt en 2 dagen voor de excursie was Arjan heel oplettend dat we onze excursie op de dag van ons vertrek hadden geboekt). Het was een excursie waarbij we delen van Mallorca gingen bekijken en aan het einde van de excursie kregen we een uitgebreide tapas en een wijnproeverij. Maar helaas kon dit heerlijk spaanse feestje niet door gaan. We hebben ook heerlijk gewinkeld in een shoppingcenter op Palma. De afstand vanaf ons hotel daar heen was ook prima te doen, in 15 min waren we in het winkelcentrum. Het was een overdekt winkelcentrum, maar ook weer niet het was zo gebouwd dat er een soort van open gedeelte was. We hebben een heerlijk Spaans taartje gegeten in een bekende Spaanse broodjes zaak. Ik was voor Arjan één van zijn korte broeken vergeten dus hebben we daar maar even gekocht. We aten ook nog heerlijke Spaanse tapas in één van de Spaanse restaurantjes die daar waren. 


 

Heerlijk aan het genieten op Palma, genieten van de drankjes, het eten en de zonsondergang. 



Tijdens onze vakantie hebben we lekker gezwommen, spelletjes gedaan. Een paar keer een wandeling gemaakt over de boulevard, gewinkeld voor ons zelf en andere. Allerlei cocktails genuttigd en vooral genoten van elkaars gezelschap. Wat een rijkdom en dankbaarheid als je beseft dat niet iedereen zo´n reis kan maken, dus deze reis gaat in onze herinneringen en wie weet komen we terug...




Het hotel van bovenaf, en ontspanning en verkoeling zoeken bij het zwembad. 





Reacties

Populaire posts van deze blog

Burn out / overspannen wie ik....

Haha wie ik nee joh.... Overspannen nee hoor ik ben gewoon een beetje moe, gaat van zelf wel over. In februari ging ik bij de huisarts langs omdat ik iedere dag moe wakker werd. En overdag ook snel was uitgebrand.Ik dacht ik ga even naar de dokter ik krijg wat ijzer-tabletten en het is weer over. Na het dokter bezoek moest ik bloed laten prikken , het was inderdaad m'n ijzer. Ik moest 2 maanden tabletten slikken. Na die 2 maanden wilde ze m'n bloed weer onderzoeken om te kijken of er iets was veranderd. Helaas was m'n bloedwaarden het zelfde, mijn huisarts vondt het heel gek en dacht dat het misschien goed was dat het ziekenhuis mee keek. Dit omdat ze wist dat wij bezig waren voor onze kinderwens, ze dacht dat het misschien wel van belang zou zijn omdat m'n bloedwaarden er niet heel goed uit zagen. Ook in het ziekenhuis hebben ze van alles onderzocht en daar konden ze ook zien dat ik niet genoeg rode bloedcellen had. De huisarts vond het ook belangrijk dat het z...

Zijn handicap en ONS leven....

Als je op mijn instagram pagina kijkt zie je dezelfde tekst staan als het onderwerp van deze blog. Ja wat mijn man heeft lees je in één van de eerste blogs, maar hoe gaat hij er nou precies mee om. Maar vooral ook hoe gaan wij daarmee om. Dat ga ik je vertellen in deze blog. Het is soms lastig te accepteren dat dit ons leven is, af en toe hebben we ook momenten dat we gewoon even "normaal" willen zijn. Een paar jaar terug hoefde we niet ieder moment na te denken wat we wel en niet konden doen. M'n man liep toen nog zonder hulp middelen, toen kreeg hij een kruk en een extra hulpmiddel in zijn schoen. En nu heeft hij een rollator, scoot mobiel en een rolstoel. Van geen hulpmiddelen naar 3 hulpmiddelen. Hoe ziet onze week er uit, mijn man zit 7 dagen per week thuis en ik ben 32 uur aan het werk, ik werk op een woongroep van het Legerdesheils. Hele dankbare baan, de ene dag heb je tijd te veel en er zijn ook dagen dat je tijd te kort hebt en de benen onder j...

Is het niet veel makkelijker om alleen verder te gaan....

                                                                                       In mijn vorige blog nam ik jullie mee in mijn verhaal, ik vertelde toen waarom ik voor deze naam heb gekozen. Maar ook schreef ik ,dat ik veel vragen had bij mijn relatie. Mijn man en ik hebben veel met elkaar meegemaakt, overlijden van dierbaren,kinderwens, afscheid nemen van bepaalde vriendschappen. Maar voor mijn man ook de zoektocht naar de acceptatie van zijn ziekte.  Vaak gingen we hier samen door heen, maar er waren ook veel momenten dat we beide op een apart eiland leefde. Soms is het goed om je af en toe af te zonderen van een ander, maar het is ook niet goed als je van elkaar vervreemd en meer naast elkaar dan met elkaar leeft. Dit proces van naas...