Doorgaan naar hoofdcontent

Buenos dias, Spanje we komen er aan...



Ja we zijn eindelijk geland, tja maar helaas het is al schemerig dus nog geen mooi uitzicht. Tja we waren ook pas rond 21:00 geland inplaats van 19:00. Ja dit is enorm balen maar we blijven hier niet lang bij stil staan want we zijn op vakantie. Omdat we ook hier in Spanje begeleiding hebben voor Arjan mochten wij pas als laatste uit het vliegtuig. Uiteindelijk waren wij aan de beurt en we moesten niet door de uitgang zoals de andere gasten wij moesten er aan de andere kant uit... We werden helemaal opgehaald door een speciaal karretje, waar we uiteindelijk aan kwamen bij een ruimte waar nog meer mindervalide werden opgevangen. Het was behoorlijk druk, maar omdat ik Arjan zelf kan duwen hoefde wij niet langer te wachten en mochten we onze koffers halen. Eenmaal bij de kofferband zag ik onze koffers al en Arjan zijn rolstoel. Vlug onze koffers gepakt want we waren nu al behoorlijk moe. Toen we buiten kwamen zagen we dat onze bus al klaar stond die ons naar het hotel ging brengen. Zo koffers in de bus en we konden eigenlijk nu pas zeggen, hehe de vakantie gaat eindelijk beginnen...



Vanaf het vliegtuig speciaal vervoer naar de aankomsthal. 

Het was ongeveer 30 min rijden naar het hotel, wij hoopte dat ons hotel aan het begin van de rit zat . We hadden beide ook enorm trek en dorst want door de vertraging e.d., hadden we beide in het vliegtuig nauwelijks gegeten. Maar helaas als we aan zouden komen in het hotel, konden we ook niet eten want het buffet zou dan allang voorbij zijn. Toen de bus eenmaal arriveerde bij ons hotel was het voor mij een enorme uitdaging om zowel mijn man als 2 koffers naar het hotel te brengen, namelijk om ons hotel te bereiken moest ik een klein stukje naar beneden lopen. Eindelijk konden we inchecken, we kregen van de receptionist een glaasje champagne terwijl hij ons aan het inchecken was. Na het inchecken gingen we gelijk naar onze hotel kamer want we waren kapot, wat wel jammer was want het liefst wilde we gelijk Mallorca ontdekken. Maar we kwamen er al gauw achter dat veel eet tentjes in de buurt al dicht waren, we checkte ook pas om 22:30 in dus dat is ook niet heel gek dat alles dan dicht is. We besloten om onze meegenomen chips maar op te eten, want we moesten tenslotte iets. Ook omdat we te moe waren om nog verder iets anders te zoeken, na een warme douche besloten we maar te gaan slapen. 






Het was de volgende ochtend; het eerste wat ik deed was de gordijnen van ons balkon openen want ik wilde meteen zien hoe Mallorca er bij dag licht uit zag.  Maar ons uitzicht was niet heel bijzonder, maar ik was tevreden want HALLLOOO ik ben op Mallorca!! We konden vanaf ons raam in de verte wel het vliegveld zien. We gingen beide ons klaar maken zodat we ons eerst ontbijt konden gaan nuttigen in het hotel, eenmaal aangekleed konden we eindelijk naar beneden. Wat een mooi hotel en een groot hotel, het ontbijt was super goed en eindelijk fatsoenlijk eten in onze maag. Want ik kan je vertellen alleen met wat chips op je maag je nacht doorkomen is geen pretje. Na het ontbijt besloten we om de boulevard van Palma de Mallorca eens te gaan bekijken. Maar jeetje wat werden we aangestaard in het hotel, alsof ze voor het eerst een man in een rolstoel hadden gezien die geduwd werd door een donkere vrouw... Het waren niet een paar mensen die het deden maar elke keer als we langs een tafel liepen gingen die ogen van mijn man naar mij, je vraagt je dan af of deze mensen niet van hun ouders hebben geleerd dat je niet mag staren. Maar dan dacht je dat we het staren gehad hadden, eenmaal op de boulevard ging het staren door. Er waren zelfs mensen die helemaal hun hoofd mee draaide, het valt me nog mee dat mensen geen foto´s van ons namen. Naja genoeg over het staren want ik kan je vertellen dat was iedere dag zo, zelfs de mensen die je de dag daarvoor ook uitgebreid hadden bekeken. 




Maar wat hebben wij genoten , we hebben genoten van het weer en van elkaar.  Het eten was echt top in het hotel, iedere dag hadden ze andere dingen bij het buffet. Zelfs bij het ontbijt was er enorm veel keus. En wat een vriendelijk personeel in het hotel, zo behulpzaam ook met ons dit is echt een aanrader voor mensen die in een rolstoel zitten. Het enige nadeel aan Mallorca is dat als je een vakantie boekt via een reisbureau(wij hadden geboekt bij TUI), dat ze geen excursie hebben voor mindervalide mensen. We waren blij dat onze reisleider hier heel eerlijk over was en ons niet zomaar wat aansmeerde. Hij had misschien wel iets voor(maar alleen omdat m´n man nog wel met hulp een paar stappen kan lopen)ons maar dat was op de dag van ons vertrek( hahaha die hadden we al geboekt en 2 dagen voor de excursie was Arjan heel oplettend dat we onze excursie op de dag van ons vertrek hadden geboekt). Het was een excursie waarbij we delen van Mallorca gingen bekijken en aan het einde van de excursie kregen we een uitgebreide tapas en een wijnproeverij. Maar helaas kon dit heerlijk spaanse feestje niet door gaan. We hebben ook heerlijk gewinkeld in een shoppingcenter op Palma. De afstand vanaf ons hotel daar heen was ook prima te doen, in 15 min waren we in het winkelcentrum. Het was een overdekt winkelcentrum, maar ook weer niet het was zo gebouwd dat er een soort van open gedeelte was. We hebben een heerlijk Spaans taartje gegeten in een bekende Spaanse broodjes zaak. Ik was voor Arjan één van zijn korte broeken vergeten dus hebben we daar maar even gekocht. We aten ook nog heerlijke Spaanse tapas in één van de Spaanse restaurantjes die daar waren. 


 

Heerlijk aan het genieten op Palma, genieten van de drankjes, het eten en de zonsondergang. 



Tijdens onze vakantie hebben we lekker gezwommen, spelletjes gedaan. Een paar keer een wandeling gemaakt over de boulevard, gewinkeld voor ons zelf en andere. Allerlei cocktails genuttigd en vooral genoten van elkaars gezelschap. Wat een rijkdom en dankbaarheid als je beseft dat niet iedereen zo´n reis kan maken, dus deze reis gaat in onze herinneringen en wie weet komen we terug...




Het hotel van bovenaf, en ontspanning en verkoeling zoeken bij het zwembad. 





Reacties

Populaire posts van deze blog

Van roze wolk naar donder wolk...

Jeetje wat duren die wachtweken lang zeg, kijk ik probeer er niet de hele tijd mee bezig te zijn maar probeer dat maar eens. Hoe zeg je tegen je hersenen ''niet er mee bezig zijn, focus je op iets anders'', je vraagt je steeds maar af zou het nu wel eens lukken.  Tja de dag van de IUI , het was nog even spannend want die maandag had ik nog een ovulatie test gedaan maar die gaf negatief aan. Maar ergens dacht ik dit klopt niet, het is namelijk niet de 1ste keer dat mijn ovulatie test negatief aan gaf. Dus ik belde het ziekenhuis en ze zeiden dat ik direct moest komen want anders konden ze de uitslag van het bloed die dag niet meer bekijken. Dus ik snel naar het UMC, ik moest eerst naar de fertiliteitsafdeling om een lapformulier te halen. Daarna snel naar het bloedprikken, maar was ik nou maar eerst naar het bloedprikken gegaan om alvast een nummertje te trekken. Want jeetje toen ik daar aankwam had ik gewoon 49 mensen voor me, ja je leest het goed 49 ik dacht

Wat als je nou geen moeder wordt...

Waarom is mijn kinderwens zo enorm aanwezig, wat maakt het dat het verlangen zo enorm is.. . En wat als ik nou geen moeder wordt en Arjan geen vader wordt, wat dan... Deze vraag stelde iemand uit de kerk aan mij, ergens best een lastige vraag. Ik kon hem ook niet droog beantwoorden, met tranen in mijn ogen legde ik aan haar uit dat het verlangen zo groot is dat we daar nog niet bij hebben stil gestaan. Maar moet ik daar nu al zo bij stil staan, en hoezo moet dat nu al. Ik ben toch nog jong, of zijn we al te oud om ouders te worden..  Mogen we niet meer verlangen naar ons gezin, mogen we niet meer dromen hoe ik als moeder zal zijn en hoe Arjan de 2de naam papa zal mogen dragen? Ja allemaal vragen roept deze vraag op, ik vond het ook een verdrietige en stomme vraag. Want ergens in mij riep iemand ´´IK WORDT GEWOON MOEDER HOOR´´ , ik ben toch een keer zwanger geweest. Het is dan toch niet zo dat het nooit meer zal lukken, ik heb ook nog steeds de hoop dat het gewoon gaat lukken. Of

Wat een nachtmerrie...

                                                Ken je dat zo’n nachtmerrie waar je het liefst direct van wakker wilt worden, helaas was deze nachtmerrie werkelijkheid... Het is nu ongeveer 1 jaar en 2 maanden geleden dat mijn man in het ziekenhuis lag met een longontsteking . Op een donderdag vertelde hij mij dat hij niet zo lekker was, ik vroeg hem wat hij precies had. “Ja gewoon ziek “ zei hij met een verstopte neus. Ik moest dat weekend veel werken dus ik had wat vitamines in huis gehaald en maakte een grote pan kippensoep, zodat hij niet ook hoefde na te denken wat hij ging eten dat weekend. Zo kon ook goed aan te sterken. Toen ik maandagochtend voor vertrek door mijn schoonvader werd gebeld met de vraag; of ik wist waar mijn man was, ik zei tegen m’n schoonvader dat hij gewoon thuis was. Ik vroeg hem ook waarom hij dat vroeg, hij zei dat hij had afgesproken met m’n man maar hij niet open deed. Ik zei tegen m’n schoonvader dat ik er aan kwam en hij misschien alvast onze sle