Ik weet het allemaal even niet meer...

𝕃𝕚𝕧𝕖, 𝕃𝕒𝕦𝕘𝕙, 𝕃𝕠𝕧𝕖

            Live every moment,
              Laugh every day,
                Love beyond words.          

Het was niet mijn week, ik werd een beetje gek van mezelf. Slaap slecht, doe m’n ogen dicht maar ik val maar niet in slaap. Ik let er zelf nu heel erg op dat ik geen schermen kijk als ik in bed lig, ik let er op dat ik bepaalde dingen niet eet of drink.


Ik had vorige week zo’n week waarbij ik nergens zin in had, alles was even stom waarom wordt ik niet “gewoon” zwanger. Het kwam voornamelijk door wat er dinsdag is gebeurd, iedere maand ben ik er niet zo veel mee bezig . Maar als die angstige dag nadert en bij elk toilet bezoek denk zou het zou het.. Het is dan zo’n opluchtend gevoel als er niks aan de hand is, het is dan toch een klein feestje. M’n man was er deze keer ook heel erg mee bezig en vroeg dan ook steeds en.. 
Maar die ene avond voor ik naar bed ging zei m’n gevoel al ergens ja helaas nu gaat het komen, en het gebeurde die nacht ik werd er zelfs wakker van. Ik voelde me heel rot toen ik de volgende ochtend m’n man het nieuws moest vertellen, die ochtend dacht ik ja nu ga ik het zeggen maar het kwam m’n mond niet uit....


Die middag opende ik MIJN UMC(patiëntendossier) om een bericht te sturen naar onze arts, ik wilde haar berichten om van me af te schrijven. Iedere zin die ik schreef verontschuldigde ik me dat ik haar zoveel vroeg, ik vroeg haar waarom het maar niet lukt, alles is toch goed bij mij... Waarom lukt het dan niet. Is er niet al een mogelijkheid dat ik aan de medicatie ga, maar zal het dan wel lukken... Ik was op dat moment radeloos en het luchte me toch iets op nu ik het had gemaild naar onze arts. Ik praat hier niet heel veel over met mijn partner, dit komt omdat we het hierover al zo vaak gesproken hebben. We spreken wel naar elkaar uit dat we balen en het heel jammer vinden dat het weer niet gelukt is. 
De volgende dag werd ik heel lief door een fertiliteitsarts gebeld, ze zei dat ze m’n mailtje had gelezen en toch even graag wilde bellen. Ze kon er uit opmaken dat ik er even doorheen zat en ze zei ik kan dan wel terug mailen, maar ze vond het toch beter om te bellen. Het was even fijn dat ze naar me wilde luisteren , ze zei dat ze ook met haar collega’s had gesproken of ze niet iets voor ons konden doen. Ze hebben het er ook even over gehad of het slim was om al met de medicatie te starten maar het liefst wilde ze dat nog even uitstellen. Ook omdat ik iets te goed reageer op de medicatie en als er dan te veel eitjes rijpen mag ik niet eens door met m’n behandeling. Dus daar willen ze zo lang mogelijk mee wachten, ook omdat ik nog jong ben(zucht). En ik heb ook gewoon een goede cyclus heb en mijn baarmoeder er juist heel goed uit ziet. Het was super lief dat ze me belde , het geeft je dan juist niet het gevoel dat je een nummertje bent.

Vitamine D, B12, Tarwekiemolie, Omega 3, Mama vitamine 

Als je in een ifv,iui,icsi ect traject zit doe je van alles om het “zwanger worden “ te bevorderen. In mijn vorige blog stond hier ook iets over wat ik vaak deed. Ik zal sommige dingen nog eens benoemen; na een behandeling doen veel vrouwen er alles aan om hun voeten warm te houden. Veel vrouwen proberen ook op hun voeding te letten. Ook ik heb dit in het begin gedaan maar ook dit heeft niks uitgemaakt. Eerst was ik ook bezig om niet te vaak te koud te drinken, maar nu drink het liefst alles met ijs. Ik drink bijna geen alchohol meer , misschien 1x in de 3-4 maanden. Maar wat ik wel doe ik slik bijna een hele apotheek(haha even lekker overdrijven)aan vitamines. Dit slik ik al 5 jaar, maar ik moet zeggen ik heb ook wel eens pauzes gehad. Op het internet is er nog meer te vinden wat je kan doen om het zwanger worden te bevorderen. Aan één tip die ik dan las kon ik me heel erg aan irriteren. Laat het los ja hoe dan, hoe kan je zoiets los laten. Als iemand weet hoe dan wil ik die tip heel graag hebben....


Ik zit er gelukkig nog niet door heen en kan hier gelukkig ook goed met andere over praten. Waar ik nog niet eerder in mijn andere blogs over geschreven heb , is dat ik ook steun vind in mijn geloof. Ja mijn man en ik zijn christenen. Misschien zullen sommige van jullie denken, maar hoe kan je nou geloven met alles wat jullie meemaken. Geloof me hier hebben wij het vaak genoeg over met z’n tweeën , maar we vinden veel rust doordat we God betrekken in ons leven. En ik ben vaak ook boos op God omdat ik dan niet snap waarom wij dit moeten meemaken. Maar ik zie ook de andere kant van al deze tegenslagen want ik sta nog ,ik leef ,ik hoef dit niet alleen te dragen. Maar vooral ook het alle belangrijkste mijn man is nog bij me!!! 

http://www.instagram.com/huisje_boompje_handicap