Waren die wachtweken maar snel voorbij...

In het laatste stukje van mijn blog, vertelde ik dat ik een verhaal zou delen van mijn blog die ik deelde op Mamaplaats(in 2015). Ik schreef ook daar bijna iedere week een blog. De ene week was het een heel groot verhaal en de andere week had ik niet heel veel te vertellen.

Bijna een maand geleden schreef ik m’n blog dat ik in een hele spannende periode zat, ik had m’n punctie gehad en zou een terugplaatsing krijgen. 
Het waren zware wachtdagen ik mocht na 2 weken een test doen, de vorige keer had ik er totaal geen last van. Maar het kwam omdat ik in m'n achterhoofd had, als deze niet blijf plakken hebben we nog maar 1 behandeling. Nou de eerste week ging allemaal goed een week na de terugplaatsing had ik wat gerommel in m'n baarmoeder. Voelde wat steken en krampen maar niet zoals bij een menstruatie, ik dacht nou dit is goed want dit had ik de vorige keer niet(nou ik kan je vertellen je lichaam kan je goed in verwarring brengen hoor). Ik ben die weken extra bezig geweest wat ik at en dronk ter bevordering van de innesteling, ik geloof daar niet altijd in maar ik dacht 'wie niet waagt wie niet wint'. De vorige keer heb ik daar totaal geen rekening mee gehouden. Ik liep veel met sokken aan, er werd mij verteld dat als je veel last van koude voeten hebt dat je dan sokken aan moet(voor een goede doorbloeding). Die doorbloeding die ''zorgt ervoor'' dat je een warme baarmoeder hebt. Ik vond het wat zweverig maar dacht ach dan doe ik toch gewoon sokken aan. Ik zorgde dat ik ook niet te koud dronk en niet te veel ijs at, pff ja je moet er wat voor overhebben ;). 

Dit de voorraad medicatie die ik kreeg. In het begin vond ik het heel  vervelend om mezelf te prikken. 

Nou helaas het heeft niet mogen baten want enkele dagen later kreeg ik al m'n antwoord. Maar ik dacht ik wacht de test dag af en die naderde, ik deed in de ochtend een test(ik had wel in m'n achterhoofd dat het een negatieve test zou zijn), helaas negatief..... Wat een k#t moment ik moest die dag ook werken(had ook een zomerfeest, ik werk namelijk in de kinderopvang. Ik ben gewoon naar m'n werk gegaan want werk en privé probeer ik toch gescheiden te houden. Maar heb super lieve collega's die daar heel lief en fijn op reageren. Dus ik kreeg een knuffel van een collega toen ze van me hoorde dat de test negatief was. Ze had de andere collega's al een beetje ingelicht en die hebben me er maar niet naar gevraagd omdat ik de vorige keer zo emotioneel werd. Ik moest dat natuurlijk niet hebben omdat er allemaal ouders zouden komen die middag. Eenmaal thuis was ik gesloopt het was een lange en drukke dag en je emoties tegen houden is ook best vermoeiend kan ik je vertellen.
Nou nu een paar weken verder voel ik me er nog steeds k#t over, we willen het zo graag en we zijn er beide helemaal klaar voor. Ik kan je best vertellen dat het wel allemaal heel veel is hoor, de afgelopen weken heb ik best veel gehuild vooral omdat ik zo boos was. Boos omdat er soms vrouwen zijn die verslaafd zijn aan bijvoorbeeld drugs/alcohol en sommige gewoon zwanger raken. Of soms boos omdat er soms vrouwen zijn die met jan en alleman in bed duiken en dan "per ongeluk" zwanger raken en er na een poos achter komen en het dan weg laten halen.....
Nu gaan we dus een derde ronde in en dit is dan ook de laatste die we vergoed krijgen :(..... Nu net van de week de spullen(hormonen, medicijnen) gehaald. Op naar een volgende ronde,hopelijk is dit wel een plakkertje.......

Deze foto had ik van bovenaf genomen, m'n buik was enorm opgezet door de hormonen(medicatie). Het leek soms wel of ik al zwanger was. 

http://www.instagram.com/huisje_boompje_handicap